By: Somayeh Bahrami (2014)

Somayeh is an MA Graduate of the Department of Gender, Sexuality, & Women’s Studies at Simon Fraser University. Her research is focused on the history of settlement, immigration, & citizenship in Canada; transnational migration and globalization; and Canada’s political economy and the labor market.

_______________

The new citizenship Bill C-24 introduced by Chris Alexander, the current Minister of Citizenship and Immigration, passed and became law on Friday June 20^th, 2014. The new law changes the core aspect of Canadian citizenship as Chris Alexander announced: “It would remind individuals that citizenship is not a right, it’s a privilege.” With the new Bill, Citizenship Canada redefined narratives of citizenship, what it means to be a Canadian, and what can be seen as an exemplary Canadian. But the critical issue is that new changes to the requirements for Canadian citizenship are not in the right and democratic direction.

First, under the old system, citizenship has always been secure. Whether born in Canada or not, once a person was granted Canadian citizenship, his/her citizenship was secure. Unless he/she obtained citizenship by fraud, no one could revoke it. Even then, a Federal Court judge made that decision after a full court hearing. Under the new law, citizenship can be rescinded for reasons other than fraud, the decision will be made by a citizenship officer, and there will be no opportunity for a live hearing or an appeal.

Second, the new law divides Canadians into two classes: First-class Canadians with no other citizenship or possibility of obtaining another one, and second-class Canadians who have dual citizenship or the possibility of dual citizenship. Interestingly, one may not be aware of possessing a second citizenship. In some countries, as long as you are married to their citizen, or you have a parent or grandparent of that country, you are also a citizen of that country without applying or even knowing about it.

Second-class citizens are at risk of losing their citizenship and their right to live in Canada could be taken away under certain circumstances. For example, all citizens born outside Canada (i.e. naturalized citizens) may lose their citizenship if the citizenship officer believes they do not intend to live in Canada or if they decide to move to another country to study or to work. On the other hand, Canadian-born citizens would not lose their right to citizenship under such conditions. Another distinction between the first- and second-class citizens is that second-class citizens may lose their Canadian citizenship for criminal conviction in another country. As such, even if the other country of citizenship is not democratic, second-class citizens still would lose their right to citizenship in Canada.

In addition to treating Canadian citizens as first- or second-classes, the new changes to citizenship requirements will impact new immigrants of Canada adversely.

First, to apply for Canadian citizenship, permanent residents now must live in Canada for four years before applying for citizenship status. Previously, permanent residents must have lived inside Canada for three years. This change means that even under emergency situations or when they need to leave Canada for reasons such as the death of a family member, new immigrants will not leave Canada or will return as soon as possible for fear that they may lose eligibility to apply for Canadian citizenship. Also, in the case of international students and foreign workers, the time spent in Canada before obtaining permanent residency is no longer valid to fulfill citizenship requirements.

Second, despite the fact that it will be very challenging for many older immigrants to pass the test, under the new system, all applicants aged 14 to 64 (previously, 18 to 55) must pass language and Canada knowledge tests in English or French.

Many critics suggest that the new citizenship law will ultimately weaken citizenship since the requirements are more exclusionary. Audrey Macklin, a professor of law at the University of Toronto says: “If you take the view that citizenship is a commodity, you want to make it more valuable. Then like any commodity its value increases if it’s scarce, hard to get and easy to lose.” Such a transition to view and treat citizenship as a privilege rather than a right would change the meaning of citizenship for new immigrants and non-Canadian born citizens. It means that government would reward them citizenship for “good behavior” and could take it away for “bad behavior”. This is a form of “punishment,” and in fact, an unnecessary punishment, especially when there are other avenues to deal with the so-called “bad behavior”. The introduction of citizenship as merely a privilege, and not a right comes from the negative perception that immigrants are cheaters. It constructs the idea that immigrants, refugees, foreign workers, and naturalized citizens are terrorists or criminals and need to be deported to their “home countries.”

________________________________________________________________________

توسط سمیه بهرامی

سمیه به تازگی کارشناسی ارشد خود را از دانشکدهٔ مطالعات زنان، مفاهیم فرهنگی‌ و حقوقی ، و قشر بندیهای جنسیتی دانشگاه سیمون فریزر به پایان رساند است.  یکی‌  از موضوع عات تحقیقی وی تآریخ و قوا نین مهاجرت و شهروندی در کانا دا ، سیاستهای اقتصادی کانادا و مهجرت های فرا   ملی و اقتصاد جهانی‌ می‌باشد. متن زیر یکی‌ از نوشتهای سمیه در مورد قانون جدید شهروندی در کانادا است.

_______________

یک نگاه انتقادی به قانون جدید شهروندی در کانادا

‌قانون جدید شهروندی  کانادا در معرفی‌ شده توسط کریس السندر وزیر فعلی وزارت مهاجرت و شهروندی در روز ۲۰ جون ۲۰۱۴ با هدف تغییر جنبه های اسآسی شهروندی به تصویب رسید. طبق قانون جدید شهروندی کانادا نه یک حق بلکه یک امتیاز می‌باشد .این لایحه تعریف روایت شهروندی و کسآنی‌ را که به عنوان کانادایی شناخته میشوند را اساسا تغییر داده است. اما بسیاری از منتقدآن این قانون اعتقاد دارند که تغییرات جدید به هیچ عنوان در مسیر درست و دمکراتیک بنا نشده است.

اولا ، تحت سیستم قدیم، شهروندی شهروندان کانادا همواره توسط قانون اساسی‌ محافظت شده و امن بود. به این منا که تا زمانی‌ که افراد شهروندی خود را از طریق قانونی‌ به دست اوردند هیچ کس نمیتواند آن را از هیچ شهروندی سلب کند. حتی در صورت تقلب فقط قاضی‌ دادگاه فدرال در یک دادگاه کامل قادر به سلب شهروندی از شهروندان بود . طبق قانون جدید، افسران ادارهٔ شهروندی بدون نیآز به تشکیل دادگاه یا  حق  اعتراض قادربه  سلب شهروندی از شهروندان خواهند بود.

دوما ، قانون جدید شهروندان کانادا را به دو دسته درجه یک و درجه دو تقسیم می‌کند. شهروندان درجه یک کسانی‌ هستند که هیچ شهروندی دیگری و یا امکان داشتن هیچ شهروندی دیگری به غیر از کانادا را ندارند. شهروندآن درجه دو کسانی‌ هستند که دارای تبییت دوگانه میباشند . نکتهٔ اساسی‌ اینجا این است که بعضی‌ از افراد بدون اینکه بدانند یا برای شهروندی کشور دیگری اقدام کرده باشند دارای تبییت دوگانه یا حتا چند گانه میباشند. بر اساس قوا نین بعضی‌ کشورها ، اگر فردی به شهروند  آن کشور ازدواج کرده باشد یا یکی‌ از والدین و یا یکی‌ از والدین ولدین آنها شهروند آن کشور باشد ، این فرد به طور خودکار شهروند آن کشور محسوب میشود.

طبق قانون جدید ، شهروندان درجه دوم همیشه در خطر از دست دادن شهرونی کانادایی خواهند بود. مثلا اگر یک شهروند درجهٔ دوم و متولد خارج از کانادا به مدت طولانی‌ حتا به خاطر کار  یا تحصیل خارج از کانادا زندگی‌ کند حق شهرودی خود را از دست میدهد در حالی‌ که چنین تنبیهی شامل شهروندان درجه یک نخواهد شد. تما یز دیگر بین شهروندان درجه یک و دوم این است که اگر به هر دلیلی‌ شهروند درجه دوم در یک کشور دیگر محکومیت کیفری   پیدا کند شهروندی کانادایی خود را از دست داده و به کشور  دوم استرداد خواهد شد. بنابر این حتا آگر کشور دوم شهروندی دارای قوانین دمکراتیک نباشد شهروندی کانادا به    این افراد باز گرداند نخواهد شد. شبیه به قنون قبل، شهروندان درجه یک تحت هیچ شرایطی شهروندی خود را از دست نخواهند داد.

علاوه بر قوانین و رفتارهای تبعیض آمیز ذکر شده، قوانین شرایط کسب شهروندی کانادا هم به طور منفی‌ تحت تاثیر قرار گرفته است.

اول، برای کسب شهروندی کانادا ، مقیمان دائم باید در یک فاصلهٔ ۶ ساله به مدت ۴ سال در داخل کانادا حضور فیزیکی‌ داشته باشند. طبق قانون قدیمی‌ این حضور فیزیکی‌ به مدت ۳ سال بود. قانون جدید باعث میشود که حتا اگر افراد به دلیل اضطراری مآنند مرگیا  بیماری بستگان  مجبور به ترک کشور شوند به منظور جلوگیری از از دست دادن شرایط شهروندی در اولین فرصت به کانادا باز گردند یا اینکه به هیچ عنوان کانادا را تا زمانی‌ که شهروندی خود را کسب نکردند ترک نکنند .همچنین بر خلاف قانون قبلی شهروندی، دانشجویان بین‌المللی یا کارگران مهاجر نمی‌توانند از روزی اقامت خود در کانادا قبل از کسب مهاجرت برای محاسبه در حضور فیزیکی‌ استفاده کنند .

دوما، بر خلاف قانون قبل که برای کسب شهروندی کند، افراد بین ۱۸ تا ۵۵ سال ملزم به گذراندن آزمون زبان انگلیسی یا فرانسه بودند،  قانون جدید ، افراد بین ۱۴ تا ۶۴  سال را ملزم به گذراندن این آزمون می‌کند. دا واقع این قنون چالشهای سنی برای یادگیری زبان دوم را در نظر نگرفته است.

بسیاری از منتقدن اعتقاد دارند که قانون جدیددر جهت تضعف شهروندیه کانادا پیش خواهد رفت و نه تقویت معنی‌ شهروندی. ادری مکلین استاد حقوق دانشگاه تورنتو اعتقاد دارد که این قانون به شهروندی به عنوان یک کالا نگاه می‌کند. یک کالا که ارزش آن در کمیاب بودن آن برسی‌ میشود. یک کالا که به دست آوردن آن بسیار سخت و از دست دادن آن بسیار آسان می‌باشد. یک کالا که از آن به عنوان پاداش برای رفتار خوب و سلب آن برای تنبیه رفتار بد استفاده میشود. در حالی‌ که راههای بسیاری برای تنبیه رفتارهای بد و بزه وجود دارد ، این روش به عنوان بهترین تنبیه برای شهروندان درجه دوم و متولد خارج از کانادا استفاده خواهد شد. در واقع وقتی‌ شهروندی فقط به عنوان  یک امتیاز و نه یک حق عنوان میشود پیامد آن به دیدگاه منفی‌ به مهاجران منجر خواهد شد. نگاهی‌ که مهآجرن، پنآهندگآن ، کارگران مهآجر، و دنشجوین خارجی‌ را به عنوانه یک خطر و مجرمان احتمالی‌ تلقی‌ می‌کند.